17 jaar was ik, toen ik mijn eerste baan kreeg. Als receptioniste bij een Autobedrijf. Mijn Cito-toetsresultaat was het hoogst van de klas, wat me een reep chocola en een toegangsbewijs voor de VWO brugklas opleverde. Toch kwam ik met ‘slechts’ een MAVO diploma, aangevuld met een jaar Receptioniste opleiding, van school. Op mijn 17e dus.

Ik gedijde niet zo goed in het schoolsysteem en voelde me niet thuis in de klas, had geen vrienden op school en was liever op mijzelf. Groepsopdrachten vond ik de hel en de schoolkantine ging ik meestal uit de weg. Ik wandelde een rondje buiten tot de lessen weer begonnen. Of ging even snel in een tussenuur naar huis en weer terug.

Ik heb geen behoefte aan veel mensen (lees: prikkels) om mij heen. Toen niet en nu nog steeds niet. Toch heb ik geen vervelende herinneringen aan school. Ook geen mooie, ik kan me er nagenoeg niets van herinneren.

Ik bloeide pas op toen ik aan het werk ging. Daar merkte ik wat ik leuk vond, waar ik beter in wilde worden en welke opleidingen ik wilde volgen. Ik besefte dat ik niet tot mijn pensioen achter een balie wilde staan (hoe leuk ook voor anderen) en startte met Rechten bij de Open Universiteit. Tientallen opleidingen volgden, van Marketing tot Management en van Coaching tot Mediator. Er gaat geen jaar voorbij zonder opleiding, dus tel maar uit hoeveel diploma’s ik inmiddels heb 😃 (of kijk in mijn profiel, dat gaat sneller). Ik kan dus heel veel kanten op qua werk. En dat geeft me toch een partij vrijheid!

Ik doe werk waar ik gelukkig van word, totdat ik er niet meer gelukkig van word. Dan zoek en vind ik iets anders. As easy as that. Ik bouw mijn eigen wereld.

De laatste 10 jaar doe ik dat als zelfstandig ondernemer (met 2 keer een kort loondienst-uitstapje). Ik stel mijn voorwaarden, bijvoorbeeld t.a.v. remote werken. Toch vind ik steeds weer een passende opdracht. Hoe tof is dat!

Van oktober t/m maart ben ik veel op Gran Canaria te vinden. De winters in Nederland doen mij geen goed. Natuurlijk werk ik daar ook. Online voor opdrachtgevers in Nederland en voor een lokale makelaar. En wie weet wat zich nog meer aandient. Misschien ga ik wel zingen in een kroeg, you never know met mij.

Moraal van dit verhaal? Zeg nooit: ‘Oh, wat gaaf wat jij doet, dat zou ik ook wel willen.’

Want als je het echt wil, dan doe je het toch? Het is niet zo dat ik alles op een presenteerblaadje aangeboden kreeg. Of dat ik geen tegenslagen heb gehad. Het enige dat je tegenhoudt zijn je eigen belemmerende overtuigingen. Dat je dan keuzes moet maken en ook dingen niet kan doen? Ja, dat klopt. Ik heb nooit gezegd dat dat niet zo is. Je kan niet alles. Maar wel de dingen waar jij je zinnen op hebt gezet. Waar je aan werkt en waar je voor kiest. Ik kan het. En jij kan het ook. Bouw je eigen wereld!

Liefs,
Miranda